Najpierw było marzenie o podróży a później wybranie kierunku.  Wiedziałam jedno, ze nie chce zwykłych wakacji, zwykłego wyjazdu. Chce wyjechać tam, skąd wrócę bogatsza, silniejsza i jeszcze z większym uśmiechem. Marzyłam o podróży, która jest wymagająca, która coś wnosi. Nie trzeba było długo myśleć, gdzie. Skoro lubimy góry a ja jeszcze mam słabość do Azji to wiadomo, ze NEPAL wraz z jego największym bogactwem, jakimi sa HIMALAJE.

 

3 tygodnie, 15kg w moim plecaku  i 21 u Artura, 14 dni samego chodzenia i pół roku wcześniej kupione bilety

 

Wyjazd miał odbyć się już rok temu, ale inne wydatki „wygrały”. No właśnie! Zawsze są jakieś wydatki, jakieś wybory. To już od nas samych zależy, co postawimy w danym roku na 1 miejscu.  Jedni wola narty w Alpach, inni wspinaczkę a jeszcze inni wgryzanie się w zakamarki rożnych kultur, narodów a jeszcze inni chodzić po drogich klubach i oznaczanie na facebook’u z kim i gdzie się jest 😉 PS tez lubię oznaczyć, ze jestem w Himalajach 😉 Każdy człowiek z osobna dokonuje każdego dnia rożnych wyborów. Najważniejsze jest to, aby było mu dobrze z tym, co i jak robi a Nam jest dobrze i NIEZMIERNIE się cieszymy, ze padło na NEPAL.

Jak było? W skrócie chyba tego nie opisze.

Kiedy lądujesz już na lotnisku musisz szybko dokonywać wyboru. Napada na Ciebie wielu naganiaczy i proponuje taxi. Gdzie, za ile i dokąd chce jechać.

Drogi? To jedna wielka dziura a pyłu tyle, ze w życiu nigdzie tyle nie widziałam. Dla Europejczyka to istny szok. Kierowcy zamiast kierunkowskazów, używają jedynie klaksonów.  DZIURY, PYL i HALAS, ale to wszystko jest oplecione dobra energia, uśmiechem, przyjaźnią.

Zachwyciły mnie górskie wioski i ludzie, którzy tam żyją. Nie potrafię ubrać w słowach co czuje kiedy o nich myślę. I co gorsze! W obiektywie też nie ogarnęłam do końca tematu. Zresztą, sami oceńcie 😉

My na co dzień martwimy się, w co się ubrać, do której knajpy pójść, gdzie kupić mieszkanie, jaki wziąć kredyt, gdzie pojechać na wakacje i gdzie i za ile chcemy pracować. A oni? Oni maja chatki wiszące nad urwiskiem, blaszany dach utwierdzony kamieniami by wiatr nie zdmuchnął. To u nich można kupić wodę, herbatę, zupę podczas trekkingu. To dzięki tym ludziom turysta idzie dalej a dzięki turystom oni maja parę groszy. Z czego żyją? Pojęcia nie mam. Jedyne, co w górach widziałam to ryz, czasem kukurydze i ziemniaki. Niżej były tez jabłonie.  Dzieci nie maja zabawek, nie maja słodyczy ale nigdy nie widziałam by płakało. Często bawią się razem, mokre, zasmarkane ale szczęśliwe. Mamy czy starsze rodzeństwo, nosi je w chustach.  Moja mama tez mnie nosiła w chuście 😉

GÓRY?

Olbrzymie odległości, wysokości, bezkres. Kiedy widzisz już górę i wydaje Ci się, ze jest na wyciągniecie ręki to nic bardziej mylnego. Niekończące się km i przestrzenie.  Widoki zapiera dech, wysokość tez. Dosłownie i w przenośni. Podczas całej wędrówki mija się liczne wiszące mosty, piękne hałasujące wodospady i różnorodną przyrodę. Początkowo jest zielono, dżunglowo, pola ryżowe a później kamiennie, pustynnie i wyłaniają się ośnieżone szczyty.

NAJWIĘKSZA wartością tego wyjazdu to dla mnie ludzie tam poznani i to, co tam zobaczyłam.

Już pierwszego dnia trekkingu, poznaliśmy wspaniałą parę Szkotow Kimberley i Neila. (SUPER AWESOME) 😉 Sa w podroży już pół roku a jeszcze pół roku przed nimi. Wspaniale, prawda? Pewnie powiecie, ze tam się więcej zarabia, to inaczej. Pewnie tak ale ja zawsze będę twierdzić, ze to kwestia mentalności, priorytetów i pragnień. Oni tez musieli przez 3 lata odkładać pieniądze i oszczędzać. Nic samo nie przychodzi.

Co do samego trekkingu to wstawaliśmy o 6 rano, śniadanie i w gore. Pięknie jest o świcie. Promienie słońca, dym z palących się przy domach kadzideł. Szliśmy wolno, bo raz, ze plecaki lekkie nie były a dwa chcieliśmy rozkoszować się widokami.

Moją jedyną zmorą były drogi i lokalne autobusy jeżdżące 20/h , która w każdej chwili mogły się usunąć nad przepaścią. Dobrze, ze nie wiedziałam o tym przed wyjazdem 😉 Te autobusy sa wypchane bardziej niż to jest możliwe. Na dachu bagaże i ludzie, na drzwiach tez wiszą ludzie. Po tym co zobaczyłam dziś dziękuję, ze jesteśmy cali. Uff! 😉

Jestem przeszczęśliwa, ze ruszyliśmy w największe góry świata. Ze zobaczyliśmy chociaż „krople w morzu” , ze owiał mnie himalajski wiatr, ogrzało słońce  a o poranku i wieczorami mroziło mi dłonie. Cieszę się, ze moje oczy ujrzały magiczne ośmiotysięczniki, które dotychczas widziałam tylko na zdjęciach.  Dziś patrzę zupełnie inaczej na zdobywców Korony Ziemi. Na wysokościach brakuje tlenu i każdy krok jest bardzo trudny a co dopiero, kiedy trzeba wbijać czekan, raki… liny…

JESTEM PRZESZCZĘŚLIWA, ze się udało 😉 POLECAM taki wyjazd

Katmandu

tony kurzu – wszędzie

Durbar Square – Katmandu  – przyznam, ze za bardzo nie zwiedzaliśmy Katmandu

Thamel

Thamel – ulubiona dzielnica turystów w Katmandu

dworzec autobusowy w Katmandu

ruszyliśmy z Katmandu do Besisahar  a stamtąd już nogi 😉

standard 😉 apartament z widokiem na wszystko 😉

nasz pierwszy nocleg podczas trekkingu, pierwszy restaurant 😉 i pierwszy poznani ludzie, którzy przyszli tu w tym samym celu i tu właśnie poznaliśmy Kimberley i Neila, którzy podwoili radość naszego trekkingu. Miejscowość Bulbule

sklepik, herbaciarnia, dom

ryż

wszędzie były takie huśtawki – bambusowe

hotelik 😉

życie o świcie

moja ulubiona część wyprawy 😉 pola ryżowe

wszystko można robić z uśmiechem

bezcenna jest ich radość

żeby pokazać wielkość i odległości to widzicie lodzików na moście? 😉 tam gdzieś jest Artur 😉

Super awesome! 😉

wioska Tal w tle

…

wejście do wioski Tal

Tal –

Tal

moje trekkingowe danie 😉 smażony ryz z warzywami – pycha!

rzeka i skały, nieostający towarzysz

liczne wodospady

to było ogromne i baaardzo głośnie

Manaslu – ośmiotysięcznik – 8. góra świata pod względem wysokości

Annapurna II i IV ale nie wiem, która jest ta 😉

skały, skały…

moja ulubiona ściana duchów

😉

moje ulubione – MOMO

Pan z prawej dał mi magiczne lekarstwo i rano wstałam jak młody Bóg 😉  – Lower Pisang

tęsknimy już za nimi …

ściana duchów

 

Annapurna II – 16. góra świata pod względem wysokości

Neil

chłopcy 😉 i ich zabawy

Manang – właśnie zauważyłam jaki brudny mam aparat 😉 i nie wyczyściłam zdjęcia

opuszczamy Manang – poranki tam były przepiękne

Najlepsza ekipa! 😉

koń przeszedł a piesek zawrócił

główny środek transportu w górach to koń i człowiek

nie ważne jak ciężko, uśmiech zawsze był

wieczory były bardzo chłodne i w tzw restauracji rozpalali

tu mogliśmy obserwować życie rodzinne – nie wiem czemu nam dawali dobre jedzenie, ulepszone dodatkami a oni jedli sam ziemniak lub sam ryż

zawsze mieliśmy piękne widoki z okna

skały, skały, kamienie i osuwiska

mam wrażenie, że do jeziora Tilicho idzie się wieki 😉 ciągle na zdjęciach widzę niekończący się szlak

Marta- poznana na miejscu, w Manang. Jest polska lekarka i uratowała mój palec 😉 Marta, czekamy na Ciebie w Polsce i polskich górach 😉

chyba najładniejszy nasz pokój i ocieplony 😉

nietypowy zachód słońca

wszędzie powiewają flagi modlitewne

Ich kolory symbolizują:
Żółty – ziemię
Zielony – wodę
Czerwony – ogień
Biały – powietrze, wiatr, chmury
Niebieski – przestrzeń

Tilicho lake – Jezioro wymieniane wśród najwyżej położonych jezior na świecie – 4920 m n.p.m.

tzw „Wielka Bariera”

szlak do najwyżej położonego jeziora na świecie – Tilicho

ta ścieżka to nasz cel, wejście na przęłęcz Thorong-La

 

grupa poznanych Francuzów

Cel zdobyty!!! 😉 Przełęcz – Thorong-LA

i już druga strony przełęczy, czyli nasze przejście, naszego celu 😉

moja ulubiona góra, ośmiotysięcznik – Dhaulagiri „Biała Góra”

młynki modlitewne

kierownik wyprawy 😉

ciężarówki jak i autobusy sa bardzo ozdobione, kobiety tez 😉

 

😉

od lewej Machhapuchhare

 Pokhara – uwielbiana przez turystów, też mi się tam podobało. Miasto położone nad jeziorem Phewa Tal, z pięknym widokiem na masywy Annapurny, Dhaulagiri i Manaslu, Machhapuchhare – jesli pogoda pozwoli 😉

trafiliśmy na Festiwal Świateł, tańce, śpiewy i zbieranie pieniędzy przez dzieci 😉 coś jak kolęda 😉

Pokhara – jezioro Phewa Tal

jedyne czyste i spokojne miejsce w Katmandu – Garden of dreams

jak to rozplątać? 😉

Dziękuje, że tu zaglądacie

Serdeczności!  See you! 😉